عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است

بسم الله الرحمن الرحیم کُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ ۚ وَمَا کَانَ عَطَاءُ رَبِّکَ مَحْظُورًا (اسراء/20) ترجمه: ما به هر دو گروه (دنیا طلبان و آخرت خواهان) از عطایاى خود کمک می کنیم و عطایاى پروردگار تو از هیچکس منع نشده است. نُمِدّ به معنی ما کمک می کنیم است و از ریشه مدد است که معنی لغوی آن امتداد و کشیدن می باشد که اگر کاری که انجام می گیرد در ادامه و دوام کار سابق باشد را مدد می گویند. از این کلمه معلوم می شود که در این آیه خداوند از هدایت صحبت نمی کند بلکه می فرماید هر کسی در هر کاری که اراده کرده است و انجام می دهد ما در تحقق آن کمک می کنیم. محظور به معنی ممنوع است و خداوند می فرماید هیچ محدودیتی در این کمک وجود ندارد. این مطلب در پاسخ به سوال مقدری است که ممکن است به اذهان خطور کند که آیا خداوند از دست کافر در کفرش می گیرد؟ در جواب باید گفت خداوند در دنیا انسان را مختار خلق کرده است و امکان اختیار را هم برایش فراهم نموده است زیرا هر گونه ممنوعیت و محدودیت بر خلاف فلسفه جهان خلقت است که باید انسان ها در انتخاب آزاد باشند تا در قیامت تنبیه و پاداش ب عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است...

بسم الله الرحمن الرحیمانْظُرْ کَیْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَلَلْآخِرَةُ أَکْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَکْبَرُ تَفْضِیلًا (اسراء/21) ترجمه: ببین چگونه بعضى از آنان را بر بعضى دیگر برترى داده‌ایم، و قطعاً درجات آخرت و برترى آن بزرگتر و بیشتر است. در این آیه منظور از فضل و برتری انسانها نسبت به همدیگر که در ابتدای آیه آمده است برتری مادی و دنیایی است و خداوند به انسانها توصیه کرده است که به این تفاوت ها توجه کنند. ببینید که مومنی برخوردار است و مومنی فقیر و محروم و کافری برخوردار و ثروتمند است و کافری فقیر و محروم. وقتی تفاوتها و اختلاف طبقاتی ها را مشاهده می کنی و نمی توانی یک دلیل منطقی و درستی مانند شایستگی برای برخورداری و محرومیت پیدا کنی؛ یعنی یقین پیدا می کنی که کسی که برخوردار از مال دنیا است لزوما برتری نسبت به فقیر و محروم ندارد و بلکه موارد بسیار پیدا می کنی که انسانهای برتر به لحاظ اخلاق، معنویت، علم و مانند آن انسانهای دارا و برخورداری نیستند لذا می فهمی که حرص دنیا داشتن صحیح نیست. و نیز از اینکه انسانهای شایسته لزوما برخوردار از ثروت و مال دنیا نیستند متوجه می شوی که عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است...